විනිශ්චය ගැන කියන්න බැරි නම්
විනිශ්චයකරුවන් කුමටද?
ආරියවංශ රණවීර
ජීවිතයේ අඩසියවසක්‌ ඉක්‌ම ගිය කල නිර්මාණකරණයට පිවිසි ආරියවංශ රණවීර කාව්‍ය කෘති දහතුනක්‌ කරමින් අද වනවිට මෙරට කවියකු ලෙස පෙනී සිටී. "කවි කිහිපයක්‌", "සම්මිශ්‍රණ", "ගේ කුරුල්ලෝ සහ වී කුරුල්ලෝ", "සඳ ඇබින්දක්‌", "ඉමක්‌ හා මලක්‌", "අතු ඉති", "ඔයබඩ වවුල්ලු", "තිත්", "ඉම් පෙදෙස්‌", "කතිකා", "එළිමහන් කවි හා ගුහා කවි", "දොළොස්‌ රළ", "දෝතක්‌ කවි" ඔහු ලියූ කාව්‍ය කෘති දහතුනයි. ඒ හැරුණු විට ඔහු දැන් "විසිරි මිණි" (ජපන් කාව්‍ය)", "ලිලැක්‌ මල් (රුසියන් කාව්‍ය)", "මිණි පැමිණි (ජපන් කාව්‍ය)", "මග දෙපස (චීන කාව්‍ය)" යන කාව්‍ය පරිවර්තනද, "ඊඩිපස්‌ රජ", "ඇන්ටිගනි", "ට්‍රොaජන් ගැහැනු", "තීබ නාට්‍ය ත්‍රිකය" "ඔරෙස්‌ටියා නාට්‍ය ත්‍රිකය" යන නාට්‍ය පරිවර්තන ද, "රන් රෝස", "වනපෙත අඬ ගසයි", "එක්‌දහස්‌ නවසිය අසූහතර", "රන්සුණු" යන ගද්‍ය පරිවර්තන ද, "ඇමෙරිකානු කවියට පෙරවදනක්‌", "සංස්‌කෘතිය හා ගොඩ්සිල්ලාකරණය" යන විචාර ග්‍රන්ථ ද කරමින් ක්‍ෂේත්‍ර ගණනකට පියවර තබා තිබේ. ඔහුගේ අලුත්ම විවරණාත්මක කෘතිය "කවිය සහ කවියා" යි. නුගේගොඩ සරසවි ප්‍රකාශනයක්‌ වන එය ඇමෙරිකානු කවීන් දහතුන් දෙනකුගේ කාව්‍ය රචනාවලින් සමන්විතය. මේ ඔහුගේ කවි මඟ පිළිබඳව අප කළ සංවාදයකි.
ප්‍රශ්නය - ඔබට අනුව "කවිය" යනු කුමක්‌ද?
පිළිතුර - කවිය යනු මට අනුව මනුෂ්‍ය හදවතේ භාෂාවයි. මනුෂ්‍යයාට හැඟීම් පහළවන්නේ බාහිර අරමුණු සමඟ ගැටීමෙනුයි. බාහිර අරමුණුවලින් අපට ලැබෙන හැඟීම් පිළිබඳව ඇතිවන ඉතාම ගැඹුරු ප්‍රකාශනය කවියයි.
ප්‍රශ්නය - ඔබගේ නවතම කෘතිය "කවිය සහ කවියා" යන්නයි. මෙම කෘතියෙන් ඔබ ඉංගී්‍රසි සහ ඇමෙරිකානු කවීන් 13 දෙනකු කවිය පිළිබඳව දැක්‌වූ විවිධ මානයක්‌ ගෙනහැර දක්‌වනවා.?
පිළිතුර - බටහිර කවිය පිළිබඳව තිබෙන සිංහල පොත්පත් හරි අඩුයි. විද්‍යාලංකාර විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටි මහාචාර්ය එම්. ජී. සිරිමාන්න මහතා බටහිර කවිය ගැන පොතපත පළ කළා. ඔහුගෙන් පසු මේ අංශය පිළිබඳව සිංහල පොත් පළවුණේ නැහැ. මේ අඩුව යම් පමණකින් හෝ පිරිමහන්නයි මට වුවමනා වුණේ. කවිය පිළිබඳ දේශන කරද්දී මට අපේ පාඨකයන්ගේ දුර්මතයක්‌ පෙනුණා. ඔවුන් සිතනවා බටහිර කවිය, අපේ කාව්‍ය ක්‍රමයට ආගන්තුකයි කියලා. එය වැරැදි මතයක්‌ කියන්නයි මට ඕන වුණේ. කවිය යනු අපට පමණක්‌ වෙන්වුණු දෙයක්‌ කියලා පටු වැටවල් බැඳ ගැනීම වැරැදියි. කවිය ලෝක උරුමයක්‌.
ප්‍රශ්නය - ඔබට අනුව කවිය යනු හද බසයි. නමුත් ඔබගේ කාව්‍ය සහ අපේ සමකාලීන කවීන්ගේ කෘති දෙස බැලූ විට දැනෙන දෙයක්‌ තමයි කවිය පිළිබඳව ඔබේ අර්ථදැක්‌වීමට එතරම් සාධාරණත්වයක්‌ ඔබගෙන් හෝ අනෙක්‌ කවීන්ගෙන් ඉටු වී නොමැති බව. නිදසුනක්‌ ගනිමු. තිස්‌ වසරක යුද්ධයේ ෙ€දවාචක පසුගිය කාලයේදී අප ඇස්‌ දෙකෙන් දුටුවා. නමුත් මෙතෙක්‌ ඔබේ කවියෙන් යුද්ධයේ ෙ€දවාචකයන් ලියෑවී නැහැ.?
පිළිතුර - (මඳක්‌ නිහඬව සිට) යුද්ධය ගැන හොඳම කවි ලියවෙන්නෙත්, ලියවිලි තියෙන්නෙත් යුද්ධයේ නිරත වූ කවීන්ගෙන්, මම මේක කියන්නේ බටහිර කවීන් දෙස බලලයි. එංගලන්තයේ ෂීග් ප්‍රිඩ් සැසුන් , රූපට්‌ ගෲ වැනි කවීන් යුද්ධයේ අත්දැකීම් ගැන කවි ලියා තිබෙනවා. අපේ කවීන් යුද්ධය ගැන අසා තියෙනවා විතරයි. ඒ අයට යුද්ධය ගැන අත්දැකීම් නැහැ. යුද්ධය අත්වින්ද ද්‍රවිඩ කවීන් අතින් නිර්මාණ බිහිවී තිබෙනවා ද? කියා මා දන්නේ නැහැ.
ප්‍රශ්නය - යුද්ධය තිබුණේ උතුරේ විතරක්‌ නොවේ. කොළඹත් බෝම්බ පිපිරුණා. මිනිස්‌සු මැරුණා?
පිළිතුර - කොහොම නමුත් මට යුද්ධය දුරස්‌ථයි. මා අතින් කවි විශාල සංඛ්‍යාවක්‌ ලියෑවී තිබෙනවා. ඒ කවි අතර බොහෝ අය නොදන්න, ඔබ කියන යුද කවි දෙක තුනක්‌ ලියෑවී තිබෙනවා. එකක්‌ තමයි "යුද බිම පසු කර සරණාගත කඳවුරට පැමිණි පුතාගෙන් පියා ඇසූ ප්‍රශ්නය" නමින් මා ලියූ කවිය. ඒ වගේම "සින්දු කියන මාළු ගොළුවෝ", "පොලිස්‌ මෙනෙවියගේ තුවක්‌කු පාඩම", "මඩකලපුව රාත්‍රිය" යන නමින් යුද්ධය ගැන මට දැනුණු ප්‍රමාණයෙන් මම කවි ලියුවා.
ප්‍රශ්නය - කවි ලියන්න අත්දැකීම් ඕනමද?
පිළිතුර - ඔව්, නමුත් මම කියන්නේ නැහැ යුද්ධයේ ෙ€දවාචකයක්‌ ගැන කවි ලියන්න යුද්දෙට යන්න ඕනම කියලා. නමුත් මා මුලින් සඳහන් කළ බටහිර කවීන් යුද්ධය ගැන කවි ලිව්වේ යුද අගල්වල හිඳිමිනුයි.
ප්‍රශ්නය - ඔබ කවි පරිවර්තකයෙක්‌. කිසියම් බසකින් ලියෑවුණු කවියක්‌ වෙනත් බසකට පරිවර්තනය කළ හැකිද?
පිළිතුර - එකවරම ඔය ප්‍රශ්නයට දෙන්න පුළුවන් උත්තරය "බැහැ" කියලයි. කවියා භාවිත කරන රූපක සහ විශේෂණ ඒ ඒ භාෂාවට විශේෂයි. ඒ බස තවත් බසකට පෙරළන්න බැහැ. ෆේ‍රdස්‌ට්‌ කියන කවියා කියනවා "පරිවර්තනයේදී වාෂ්ප වෙන්නේ කවියා" කියලා. නමුත් මේ ගැන යම් කෙනකුට ප්‍රශ්න කරන්න පුළුවන්. කාලිදාස හෝ එලියට්‌ පරිවර්තනය කරන්න බැහැ කියල අඩුපාඩු සහිතව හෝ ඔවුන්ගේ කෘති පරිවර්තනය නොකළොත් අපි අපේ කවිය තුළම තනි වේවි. කවදාවත් මුල් කවිය ඒ ගුණයෙන්ම වෙනත් බසකට පරිවර්තනය කරන්න බැහැ. ඒක හරි. නමුත් පරිවර්තනයේදී හැකිතාක්‌ දුරට කවියේ සාරයවත් රැක ගැනීමට පරිවර්තකයා උත්සාහ කළ යුතුයි.
ප්‍රශ්නය - ඔබ ජපන් "හයිකු" කවි බොහොමයක්‌ සිංහලයට පරිවර්තනය කර තිබෙනවා. මේ හරහා ඔබ කෙටි කවිය අපට ගෙන ඒමට උත්සාහ දැරුවත් එය අසාර්ථක වෑයමක්‌ වූ බවට විචාරකයන්ගේ අදහස වුණා?
පිළිතුර - සංක්‍ෂිප්ත බව කවියක තිබිය යුතු සුවිශේෂ ගුණාංගයක්‌ ලෙසයි මා දකින්නෙ. හැබැයි සංක්‍ෂිප්ත බව කියන්නේ කවියේ වචන අඩු බව නොවේ. සුදුසු වචන පමණක්‌ ගෙන නුසුදුසු වචන හැළීමයි. උදාහරණයක්‌ විදියට හයිකු කවිය ගත්තොත්, ඒක මාත්‍රා 17කින් සැදි පෙAළි තුනක කවියක්‌. "හයිකු" කවිය යනු ලෝකයේම තිබෙන සංක්‍ෂිප්තම කවියයි. එය සිංහලයට පරිවර්තනය කරන්න මා උත්සාහ කළේ කවියේ සංක්‍ෂිප්ත බව රැකගෙන බොහෝ දේවල් ප්‍රකාශ කරන්න පුළුවන් කියන අදහස පෙන්වන්නයි. ඒ මිසක්‌ සිංහල භාෂාවෙන් හයිකු කවි ලියන්න පුළුවන් කියල පෙන්වන්න නොවේ. ඇත්තටම මේක ඇතැම් අය දැක්‌කේ වැරැදි විදියට. අද හයිකු කවි ලියෑවෙන්නේ ජපානයේ පමණක්‌ නොවේ. ඇමෙරිකාවේ, යුරෝපයේ අද හයිකු ආකෘතියෙන් කවි ලියෑවෙනවා.
ප්‍රශ්නය - අද කෙටි කවි කියා කවි ලියන අපේ බොහෝ දෙනෙක්‌ කරන්නේ එකිනෙකට නොගැලපෙන නිකන් වචන පේළි දෙක තුනක්‌ ලියන එක පමණයි?
පිළිතුර - ඒක මම පිළිගන්නවා. ඔවුන් ලියන්නේ සංක්‍ෂිප්ත කවි නොවේ. ඔවුන් කරන්නේ මොකක්‌දෝ ගැටලුවක්‌ විසඳනවා වගේ වැඩක්‌. මොවුන් ලියන කවි නිසා සංක්‍ෂිප්ත කවියට බරපතල හානියක්‌, සිදුවෙනවා.
ප්‍රශ්නය - පසුගිය මාසයේදී කොළඹ පැවැති "ගුණදාස අමරසේකර ප්‍රත්‍යාවලෝකන" කවි සැඳෑවකට සහභාගි වීමට අපට අවස්‌ථාව ලැබුණා. එහිදි අප දුටු දෙයක්‌ තමයි ශබ්ද නඟා කවි කියෑවීමෙන් කවියක්‌ හොඳින් රස විදිය හැකි බව. කවි සැඳෑවන් ඔබට අනුව යල් පැනගිය එකක්‌ද?
පිළිතුර - හොඳින් කවි රස විඳින්න නම් ශබ්ද නඟා කියෑවීම අවශ්‍යයි. නමුත් කවි ගායනා කිරීමට ලොකු පරිචයක්‌ අවශ්‍ය වෙනවා. කවි ගායනා කිරීම සින්දු ගායනා කරනවා වගේ ලේසි නැහැ.
අපේ පාඨකයන් අද වැඩිපුරම ආකර්ෂණය වෙලා තියෙන්නේ විද්යුත් මාධ්‍යයට. නමුත් විද්යුත් මාධ්‍යය කවියට තැනක්‌ දෙන්නේ නැහැ. රූපවාහිනිය ගීතවලට දෘශ්‍ය රූප (ඪසිම්ක) දමා ඒවා ප්‍රචාරය කරනවා. ඒවා ගැලපෙන නොගැලපෙන එක වෙනම කතාවක්‌. ඒත් කවියටත් ඒක ගන්න බැරිද? කවියෙන් නිතරම මැවෙන්නේ දෘශ්‍ය රූප. මේකට ඉංගී්‍රසියෙන් කියන්නේ .Reජසඑසබට එයෑ ඡදැප. කියලා .Resසඑසබට. යනවචනයට සිංහල භාෂාවේ වචනයක්‌ නැහැ. කවිය කියෑවීම කිව්වොත් එම අදහස එන්නේ නැහැ. කවිය ගායනා කිරීම කිව්වොත් එන්නේ වැරැදි අර්ථයක්‌. මේ දෙකටම අතරමැදි අදහස්‌ එන වචනයක්‌ .Reජසඑසබට එයෑ ඡදැප. එකට යොදා ගන්න ඕනෑ. මේ ආකාරයට කවිය දෘෂ්‍ය රූප යොදාගෙන රූපවාහිනි මාධ්‍යයෙන් ඉදිරිපත් කළොත් කවියට විශාල පාඨක පිsරිසක්‌ එකතු කරගන්න පුළුවන්.
ප්‍රශ්නය - ඔබ නාට්‍ය පරිවර්තන කිහිපයක්‌ කර තිබෙනවා. ඉන් පරිවර්තන තුනකට රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය හිමි වුණා. නාට්‍යකරුවකු නොවී නාට්‍ය කෘති පමණක්‌ පරිවර්තනය කිරීමේ අරමුණ කුමක්‌ද?
පිළිතුර - අපේ රටේ නාට්‍ය සාහිත්‍යය තිබෙන්නේ බොහොම නොදියුණු තත්ත්වයක. මට ඕන වුණේ මේ නාට්‍ය සාහිත්‍යය පෝෂණය කරන්නයි. පරිවර්තනය කළ නාට්‍ය කිහිපයක්‌ වේදිකා ගත වුණා. "ට්‍රොaජන් කාන්තාවෝ" නාට්‍යය ධර්මසිරි බණ්‌aඩාරනායකගෙනුත් "ඊඩිපස්‌" නාට්‍යය අතුල පීරිස්‌ ගෙනුත් වේදිකා ගත වුණා. අද විශ්වවිද්‍යාල පහක නාට්‍ය කලා උපාධියට ඉගැන්වීම් කෙරෙනවා. එම උපාධියට පෙනී සිටින සිසුන්ට මගේ නාට්‍ය පිටපත් බොහෝ ප්‍රයෝජනවත් වී තිබෙනවා. ඒ වගේම නාට්‍ය කලා උපාධි පාඨමාලාවේ නිර්දේශ කෘති හැටියට තියෙන්නේ මගේ නාට්‍ය කෘතියි.
ප්‍රශ්නය - සාහිත්‍ය සම්මාන සංකල්පයට ඔබ නම් කැමැති ඇති....?
පිළිතුරු - සාහිත්‍යකරුවන්ට සම්මාන දීම අවශ්‍යයි. අපේ රටේ සාහිත්‍යකරුවන්ට කරන එකම අගය කිරීම තමයි සම්මාන දීම. වෙනත් රටවලත් සාහිත්‍යකරුවන් ඇගයීමට විවිධ නම්වලින් බොහෝ සම්මාන පිරිනමනවා. නමුත් අපේ රටේ සිදුවන්නේ රජය මගින් කරන අගය කිරීම පමණයි.
සම්මාන දීමෙන් නිර්මාණකරුවන්ගේ කාර්යයට යම් දිරිගැන්වීමක්‌ හිමිවන බව කිව යුතුයි. සම්මාන දීමේ ක්‍රමවේදය ගැන විවිධ ප්‍රශ්න තිබෙන්න පුළුවන්. සම්මානයක්‌ දුන්නේ කොතැනද ඒ හැම තැනම ඔය ප්‍රශ්න තිබුණානෙ. නමුත් සම්මාන, විවේචනවලින් හැකිතාක්‌ දුරට අඩු කරගන්නවා නම් තමයි ගොඩක්‌ හොඳ.
මෙපමණ කාලයක්‌ සම්මාන දීමේදී මතුවුණු විවේචන දෙස බැලූ විට පෙනෙන දෙයක්‌ තමයි නිර්දෝෂී කළ යුතු බොහෝ තැන් තිබෙන බව. මගේ අදහස නම් මීට පෙර සම්මාන සඳහා තෝරාගත් කෘති පිළිබඳව නැවත සාකච්ඡාවක්‌ කළ යුතුයි.
සාහිත්‍ය කෘති විනිශ්චය කරන්නන්ට ඒ කෘති තේරූ විධි ක්‍රමය ගැන පාඨකයා ඉදිරියට ගිහින් කියන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනෑ. නමුත් ඒක අපේ රටේ මේ වෙනතෙක්‌ වුණේ නැහැ.
ප්‍රශ්නය - රාජ්‍ය සාහිත්‍ය උළෙලේදී කෘති සඳහා සම්මාන පිරිනමන්නේ රජයේ සාහිත්‍ය මිනුම් දඬුවලට අනුවයි. මේ මිනුම් දඬු නිසා සාහිත්‍යකරුවන්ට සාධාරණත්වයක්‌ ඉටුවෙයි කියා ඔබ සිතනවාද?
පිළිතුර - නිර්මාණ තෝරා ගැනීම හැමවිටම සිදුවන්නේ පුද්ගල බද්ධවයි. මේ නිසා හැමෝම පිළිගන්න මිනුම් දඬු අපට හදන්න බැහැ. මෙහිදී කළ යුත්තේ හැකිතාක්‌ දුරට තත්ත්වය නිර්මල කිරීමයි. හැබැයි සාහිත්‍ය කෘති විනිශ්චය කළ පුද්ගලයන් නිර්භයව හෙළි කිරීමට සාහිත්‍ය අනුමණ්‌ඩලයට හැකියාව තිබිය යුතුයි.
ප්‍රශ්නය - ඔබත් සංස්‌කෘතික අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ධුරය හෙබවූවා. ඔබ සංස්‌කෘතික ලේකම් ලෙස කටයුතු කරද්දී අප රටේ සාහිත්‍යය නඟාසිටුවීමට කළේ මොනවාද?
පිළිතුර - (මඳක්‌ නිහඬව සිට) ඒක මෙතැනට කියන්න අවශ්‍ය ද?
ප්‍රශ්නය - සංස්‌කෘතික ලේකම් ධුරයේ කටයුතු කරමින් කළ කාර්යයන් පිළිබඳව ඔබට කීමට යමක්‌ තිබෙනවාද?
පිළිතුර - සංස්‌කෘතික ලේකම් ලෙස මා කළ කාර්යයන් ගැන කතා කරන්න මම කැමැති නැහැ. මම මේ කියන ටිකවත් පළ කරන්න අවශ්‍ය නැහැ කියලයි මට හිතෙන්නේ. මම අහවල් අහවල් දේ කළා. මේ මේ දේවල් කරන්න බැරිවුණා කිව්වොත් ඒක දැන් ඒ තනතුරේ ඉන්න අයටත් හොඳ නැති වෙන්න පුළුවන්. සාකච්ඡාවට ඒක නුසුදුසු වෙන්නත් පුළුවන්. ඒක මම කිව්වොත් ඒක මගේ පුරසාරමක්‌ විතරක්‌ වේවි.
ප්‍රශ්නය - ඒ කියන්නේ ඔබට කියන්න කිසිවක්‌ නැහැ...?
පිළිතුර - අපොයි කියන්න බොහෝ දේවල් තියෙනවා. මම ඒක ඔබට පෞද්ගලිකව කියන්නම්. ඒ කතා ප්‍රසිද්ධ කරන එක හරි නැහැ.
ප්‍රශ්නය - වසර 25 ක පමණ ඔබගේ නිර්මාණකරණයේ ගමන් මග දෙස ආපසු හැරී බැලුවොත් කුමක්‌ද ඔබට හිතෙන්නේ?
පිළිතුර - මගේ නිර්මාණ ආශාව කුළුගැන්වුණු කාලය තමයි ගෙවී ගිය අවුරුදු විසිපහක කාලය ඒ කාලය තුළ මා කළ නිර්මාණ ගැන මම, සෑහීමකට පත්වෙනවා. මගේ නිර්මාණවලින් අපේ සාහිත්‍යයට යම් වැදගත්කමක්‌ ඇති නිර්මාණ කෙරුණා කියල මට හිතෙනවා. ඒක ගැන මට නිහතමානී සතුටක්‌ දැනෙනවා.
ප්‍රශ්නය - ඔබට නිහතමානී සතුටක්‌ තිබෙන්නේ ඔබේ පොත්වලට සම්මාන ලැබුණු නිසාද?
පිළිතුර - අනේ· නැහැ. නමුත් මම මෙහෙම හිතනවා. යම් පුද්ගලයකුගේ ජීවිත කාලය බොහොම කෙටියිනේ. අපිට ක්‍රියාශීලිව කටයුතු කළ හැකි කාලය ජීවිත කාලයෙන් අඩකටත් වඩා අඩුයි. මේ කාලය තුළ ඔහුට තමන්ගේ නිර්මාණ කිරීමට ලැබෙන්නේ කුඩා කාලයක්‌. මේ කෙටි කාලය තුළ මා කළ නිර්මාණයන්ට යම්කිසි ඇගයීමක්‌ වෙනවා නම් එයයි මගේ සතුට. මම කළ නිර්මාණ පිළිබඳ ඇගයීම සම්මානයට වඩා මට වටිනවා.
ප්‍රශ්නය - සාහිත්‍ය සම්මාන ගැන කතා කරන විට ඒ පිළිබඳව ඔබට එල්ල වූ ප්‍රබල චෝදනාවක්‌ තිබෙනවා. ඔබ සංස්‌කෘතික ලේකම් ධුරයේ කටයුතු කරමින් ඔබ පරිවර්තනය කළ වනපෙත අඬ ගසයි" කෘතියට සම්මානයක්‌ ලබා ගන්නවා. එය සදාචාරාත්මක ද?
පිළිතුර - ඔය සම්මානය ලැබුණු දවස්‌වල මම සංස්‌කෘතික ලේකම්වරයා ලෙස කටයුතු කළා තමයි. නමුත් සාහිත්‍ය අනුමණ්‌ඩලය මගින් කරන කෘති තෝරා ගැනීම්වලට කිසිම අයුරකින් මම මැදිහත් වුණේ නැහැ. ඒ කතාව විශ්වාස කරන එක හෝ නොකරන එක වෙනම වැඩක්‌. මගේ පොතට සම්මාන ගන්න මම මැදිහත් වුණේ නැහැ කියලා නළලේ අතගහලා මට කියන්න පුළුවන්. මගේ පොතට සම්මානය ලැබිලා කියලා මම දැනගත්තේ රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලේ ප්‍රතිඵල මාධ්‍යයයට නිකුත් කළ දවසෙයි. සාහිත්‍ය අනු මණ්‌ඩලයේ සභාපතිතුමාත්, මමත් එදා එතන හිටියා. ප්‍රතිඵල මාධ්‍යයට නිකුත් කරද්දී මගේ පොතට සම්මානයක්‌ හිමිවෙලා කියලා දැනගත්ත ගමන් මම ඒ මොහෙතෙදීම මාධ්‍යයට ප්‍රකාශයක්‌ කරලා කිව්වා මගේ පොතට සම්මානයක්‌ ලැබීම මට සතුටක්‌, නමුත් සංස්‌කෘතික ලේකම් ධුරයේ සිටින තාක්‌ කල් මම මේ සම්මානයත්, ඊට හිමි මුදලත් භාර ගන්නේ නැහැ කියල.
අද වනවිට "වනපෙත අඬ ගසයි" කෘතිය හතරවැනි මුද්‍රණයත් පළවී තිබෙනවා. නමුත් පොතේ කිසිම තැනක මම අද වනතුරු සඳහනක්‌ කර නැහැ. අහවල් අවුරුද්දේ එම කෘතියට රාජ්‍ය සම්මාන හිමි වුණා කියලා.
ප්‍රශ්නය - නමුත් ඔබ සම්මානය ප්‍රතික්‍ෂේප කළා කියලා මාධ්‍යයට කිව්වාට මාධ්‍යයේ පළ වූයේ ඔබ සම්මානය ලබාගත්තා කියලයි ?
පිළිතුර - මා කියූ දේ නිවැරැදිව මාධ්‍යයේ පළ වුණේ නැහැ. සම්මානය ප්‍රතික්‍ෂේප කරමින් කළ කතාව පාඨකයකුට සැකයක්‌ උපදවන ආකාරයෙනුයි පත්තරවල පළ වුණේ. මේ කතාව අල්ලාගෙන ඇතැම් අය මාධ්‍යයට කියා තිබුණා ලේකම්වරයා කියන දේවල් වෙන්නේ නැහැ, ඔය මොන බොරු කතාද කියලා.
සාකච්ඡා කළේ රසී වීරසිංහ
0 comments:
Post a Comment